Με αφορμή την απρόκλητη επίθεση ενός Ιρανού προπονητή ομάδας Νέων, στον συμπατριώτη του διαιτητή του αγώνα την Τετάρτη 21 Αυγούστου, (κίνηση απαράδεκτη που καταγράφηκε στο βίντεο που ακολουθεί), έκανα μερικές σκέψεις τις οποίες κατά καιρούς έχω αναφέρει σε αντίστοιχα άρθρα.
Eπανέρχομαι, ενόψει της έναρξης των Παιδικών Πρωταθλημάτων 2013 -2014 με τον ίδιο προβληματισμό, αλλά και συγκρατημένη αισιοδοξία πως δεν θα (ξανα)δούμε ανάλογα σκηνικά βίας στα δικά μας γήπεδα. Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ, ο προπονητής ποδοσφαίρου ακαδημίας στο Ιράν έβγαλε όλη του τη μανία στον διαιτητή της αναμέτρησης.
Ο έξαλλος προπονητής επιτέθηκε στον διαιτητή μετά το σφύριγμα της λήξης, καθώς δεν μπόρεσε να αποδεχθεί την αποβολή του ίδιου προσωπικά, αλλά και ενδεχομένως άλλων αποφάσεών του. Ο Ιρανός τεχνικός, κατευθύνεται οργισμένος στο χώρο του γηπέδου και αρχίζει να κλωτσά και να ρίχνει μπουνιές στον διαιτητή, για να συνεχίσει τη δράση του στη φυσούνα όσο και μέσα στα αποδυτήρια, προκαλώντας του τραύματα. Μπορεί κανείς να αναλογιστεί πως συμπεριφέρεται στα παιδιά της ομάδας του; Θα του εμπιστευόσαστε τα παιδιά σας;
Ο προπονητής βέβαια συνελήφθη, αλλά όπως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις αφέθηκε ελεύθερος λίγες ώρες μετά και θα ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία.
Και επιστρέφουμε στα δικά μας, τα της εγχώριας "προπονητικής" λογικής των τμημάτων υποδομής. Για να γίνει κάποιος προπονητής ποδοσφαίρου και να μπορεί νόμιμα να ασκήσει το επάγγελμα, πρέπει να φοιτήσει σε μια από τις σχολές που διοργανώνει η ΕΠΟ ή να είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Το δίπλωμα των σχολών της ΕΠΟ είναι αναγνωρισμένο από το 1998 από την UEFA, ενώ για τους γυμναστές απαιτείται φοίτηση σε σχολή εξομοίωσης της ΕΠΟ, αν δεν έχουν αποφοιτήσει από Πανεπιστήμιο που έχει την σχετική εξουσιοδότηση της UEFA. Σε σχολή αναθεώρησης της ΕΠΟ πρέπει να αναβαθμίσουν τα διπλώματά τους και όσοι έχουν παλαιότερα (προ 1998) διπλώματα της ΓΓΑ ή της ΕΠΟ, καθώς πλέον μόνο τα διπλώματα της UEFA αναγνωρίζονται. Αυτά λοιπόν είναι λίγο πολύ γνωστά και συγκροτούν τα τυπικά χαρακτηριστικά για να μπορέσει κάποιος να γίνει προπονητής και να αναλάβει τη τύχη μιας ομάδας, και μαζί να διαπλάσει χαρακτήρες και αθλητές, να αναδείξει τους αυριανούς αστέρες των γηπέδων... όπως είθισται να λέμε. Κοντολογίς, όποιος διαθέτει το δίπλωμα, το χρόνο και την διάθεση, ίσως και τα χρήματα να αυτοσυντηρηθεί μέχρι που να γίνει γνωστός και να αρχίσει να πληρώνεται ικανοποιητικά, μπορεί να αναζητήσει ομάδα και να "κλείσει" συμφωνία. Βέβαια, υπάρχει και ένας σωρός από βετεράνους ή νεαρούς παίκτες, οι οποίοι χωρίς κανένα τυπικό προσόν αναλαμβάνουν τμήματα υποδομής, ερασιτεχνικών ή ιδιωτικών ομάδων, μιας και τα οικονομικά δεν επιτρέπουν πολυτέλειες για "έχοντες τα προσόντα"... Ολος αυτός ο "μικρόκοσμος" των τεχνικών, που μετρούν μερικές χιλιάδες, επαναλαμβάνω πως ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ από κανέναν φορέα για την ψυχική του υγεία. Ολα γίνονται σε επίπεδο "με ξέρεις, σε ξέρω, πόσα, τόσα προχωράμε και αναλαμβάνεις τα τζούνιορ". Που πρακτικά σημαίνει πως αν και όλοι έχουμε ακούσει τη λέξη "σχιζοφρενής" ή "ψυχάκιας" προπονητής στην καθημερινή μας ζωή, και τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε αστειευόμενοι κάποιο γνωστό ή φίλο ή να την ταυτίζουμε με τον "τρελό" που μένει στη γειτονιά ή στην πόλη μας, σπανίως ως ποτέ δεν... ψαχνόμαστε για το ποιος άγνωστος θα αναλάβει να καθοδηγήσει το παιδί μας, στο άθλημα που επέλεξε. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε ότι όλο αυτό το ζήτημα αποτελεί ταμπού για την ελληνική κοινωνία και δεν το ακουμπάμε. Αλλωστε, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑ από κανέναν πιστοποιητικό ψυχικής υγείας για να συνεργαστεί μαζί του, καθώς κάτι αντίστοιχο θεωρούμε πως αφορά σε ανθρώπους που είναι εγκληματικοί, βίαιοι κι επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και για τους άλλους, αλλά δεν θα τον συναντήσουμε εμείς...! Αντιγράφω από επιστημονικό άρθρο ότι: "Υπολογίζεται ότι περίπου ένας στους εκατό ανθρώπους θα πάθει σχιζοφρένεια κάποια στιγμή στη ζωή του. Προσβάλλει κυρίως νέους ανθρώπους: οι άντρες αρρωσταίνουν συνήθως σε ηλικία 15 με 25 χρονών και οι γυναίκες σε ηλικία 25 με 35 χρονών. Ο εγκέφαλος των σχιζοφρενών δεν λειτουργεί σωστά, όπως η καρδιά δε λειτουργεί σωστά στους ανθρώπους που παθαίνουν έμφραγμα...". Και το παιδί μας, που εντάχθηκε στην συγκεκριμένη σχολή ποδοσφαίρου, βλέποντας κάποια διαφήμιση ή παρότρυνση γνωστών, μπορεί αδόκητα να εισπράξει όλη την συγκαλυμμένη ανικανότητα και ψυχική διαστροφή του τεχνικού που το ανέλαβε... και να χάσει το γέλιο του. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος γονιός, θα πρέπει να τρομάξει και να αποθαρρυνθεί στο να εκθέσει το παιδί του στα... νύχια ενός εγκληματικού τύπου και μάλιστα νύχτες χειμώνα σε χώρους γηπέδων που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Μέσα στα αποδυτήρια και εκεί που δεν τον βλέπει κανείς, φορώντας τον μανδύα του καλού προπονητή, ο "ψυχάκιας" και απαίδευτος παιδαγωγικά τεχνικός, μπορεί πράγματι να κάνει κακό στην ψυχή ενός ανήλικου. Δεν έχουν γίνει και λίγα, άλλωστε. Δεκάδες γονείς κατά καιρούς μού περιγράφουν σκηνικά, ανίκανων προπονητών που με τα λόγια και τις πράξεις τους, "ακρωτηρίασαν" το φυσικό πάθος των παιδιών για παιχνίδι και χαρά, κρίνοντάς τα ως "άχρηστα" και ως "ανάξια" να συμμετέχουν στην ομάδα! Ακομψα, σκληρά και χωρίς αιδώ, "πέταξαν" παιδιά από τις αγωνιστικές ομάδες στις "αθλητικές" χωρίς καν να εξηγήσουν το γιατί... Τα συγκεκριμένα παιδιά που επηρεάστηκαν από τους αναφερόμενους τεχνικούς, έκαναν πολύ χρόνο να "επιστρέψουν" και να ξαναμπούν στο παιχνίδι με τη βοήθεια άλλοτε των ίδιων των γονιών, άλλοτε των ειδικών αλλά και προπονητών "βράχων" που γνώρισαν μεταγενέστερα. Σαφέστατα, όλα τα παραπάνω ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ! Ελάχιστες φορές πληροφορηθήκαμε για προπονητές, που ασέλγησαν σε ανήλικα, και αργά ή γρήγορα συνελήφθηκαν και εκτέθηκαν δημόσια και ανεπανόρθωτα. Θα μου πείτε είχαν ήδη κάνει τη "ζημιά"... και η δικαίωση ήρθε όταν το κακό είχε γίνει. Αλλά και πάλι, το θέμα της επιλογής σχολής ποδοσφαίρου και προπονητή, βαραίνει αποκλειστικά τους γονείς, οι οποίοι καλό είναι να ψάχνουν όλες τις παραμέτρους. Οπως για παράδειγμα πόσο καλά γνωρίζουν τον συγκεκριμένο προπονητή, που και ποιες ώρες γίνονται οι προπονήσεις, αν έχει δημιουργήσει στο παρελθόν θέματα, αν επιτρέπεται η παρακολούθηση (να μη συγχέεται με την παρέμβαση σε τεχνικά θέματα) από τους γονείς και άλλα συναφή. Περιττό να αναφέρω ότι ΠΟΤΕ δεν πρέπει να υποτιμάται το ένστικτο των παιδιών. Ακόμη και το παραμικρό σχόλιο του μικρού σχετικά με την συμπεριφορά όλων προς αυτό, θα πρέπει να υπολογίζεται και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Κριτήριο καλής επιλογής είναι το παιδί στην ομάδα του να χαίρεται, να μαθαίνει, να διασκεδάζει και να αξιολογείται αξιοκρατικά. Αν η οποιαδήποτε λαθεμένη κρίση - έστω κατά τη γνώμη των γονιών-, επηρεάζει αμφίδρομα την οικογένεια του πιτσιρικά και μεταφέρεται ως στενοχώρια στο σπίτι, καλό είναι να υπάρχει συζήτηση και αν δεν βρεθεί ΑΜΕΣΑ λύση ο εκκολαπτόμενος ποδοσφαιριστής να απομακρύνεται τεχνηέντως από την πηγή που προκαλεί δυσαρέσκεια και προβληματισμό... Καλή αγωνιστική χρονιά σε όλους μας! Δώρα Ιωακειμίδου http://www.acadimies.gr/site/article.php?aid=6533&cid=19
Και επιστρέφουμε στα δικά μας, τα της εγχώριας "προπονητικής" λογικής των τμημάτων υποδομής. Για να γίνει κάποιος προπονητής ποδοσφαίρου και να μπορεί νόμιμα να ασκήσει το επάγγελμα, πρέπει να φοιτήσει σε μια από τις σχολές που διοργανώνει η ΕΠΟ ή να είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Το δίπλωμα των σχολών της ΕΠΟ είναι αναγνωρισμένο από το 1998 από την UEFA, ενώ για τους γυμναστές απαιτείται φοίτηση σε σχολή εξομοίωσης της ΕΠΟ, αν δεν έχουν αποφοιτήσει από Πανεπιστήμιο που έχει την σχετική εξουσιοδότηση της UEFA. Σε σχολή αναθεώρησης της ΕΠΟ πρέπει να αναβαθμίσουν τα διπλώματά τους και όσοι έχουν παλαιότερα (προ 1998) διπλώματα της ΓΓΑ ή της ΕΠΟ, καθώς πλέον μόνο τα διπλώματα της UEFA αναγνωρίζονται. Αυτά λοιπόν είναι λίγο πολύ γνωστά και συγκροτούν τα τυπικά χαρακτηριστικά για να μπορέσει κάποιος να γίνει προπονητής και να αναλάβει τη τύχη μιας ομάδας, και μαζί να διαπλάσει χαρακτήρες και αθλητές, να αναδείξει τους αυριανούς αστέρες των γηπέδων... όπως είθισται να λέμε. Κοντολογίς, όποιος διαθέτει το δίπλωμα, το χρόνο και την διάθεση, ίσως και τα χρήματα να αυτοσυντηρηθεί μέχρι που να γίνει γνωστός και να αρχίσει να πληρώνεται ικανοποιητικά, μπορεί να αναζητήσει ομάδα και να "κλείσει" συμφωνία. Βέβαια, υπάρχει και ένας σωρός από βετεράνους ή νεαρούς παίκτες, οι οποίοι χωρίς κανένα τυπικό προσόν αναλαμβάνουν τμήματα υποδομής, ερασιτεχνικών ή ιδιωτικών ομάδων, μιας και τα οικονομικά δεν επιτρέπουν πολυτέλειες για "έχοντες τα προσόντα"... Ολος αυτός ο "μικρόκοσμος" των τεχνικών, που μετρούν μερικές χιλιάδες, επαναλαμβάνω πως ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ από κανέναν φορέα για την ψυχική του υγεία. Ολα γίνονται σε επίπεδο "με ξέρεις, σε ξέρω, πόσα, τόσα προχωράμε και αναλαμβάνεις τα τζούνιορ". Που πρακτικά σημαίνει πως αν και όλοι έχουμε ακούσει τη λέξη "σχιζοφρενής" ή "ψυχάκιας" προπονητής στην καθημερινή μας ζωή, και τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε αστειευόμενοι κάποιο γνωστό ή φίλο ή να την ταυτίζουμε με τον "τρελό" που μένει στη γειτονιά ή στην πόλη μας, σπανίως ως ποτέ δεν... ψαχνόμαστε για το ποιος άγνωστος θα αναλάβει να καθοδηγήσει το παιδί μας, στο άθλημα που επέλεξε. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε ότι όλο αυτό το ζήτημα αποτελεί ταμπού για την ελληνική κοινωνία και δεν το ακουμπάμε. Αλλωστε, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑ από κανέναν πιστοποιητικό ψυχικής υγείας για να συνεργαστεί μαζί του, καθώς κάτι αντίστοιχο θεωρούμε πως αφορά σε ανθρώπους που είναι εγκληματικοί, βίαιοι κι επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και για τους άλλους, αλλά δεν θα τον συναντήσουμε εμείς...! Αντιγράφω από επιστημονικό άρθρο ότι: "Υπολογίζεται ότι περίπου ένας στους εκατό ανθρώπους θα πάθει σχιζοφρένεια κάποια στιγμή στη ζωή του. Προσβάλλει κυρίως νέους ανθρώπους: οι άντρες αρρωσταίνουν συνήθως σε ηλικία 15 με 25 χρονών και οι γυναίκες σε ηλικία 25 με 35 χρονών. Ο εγκέφαλος των σχιζοφρενών δεν λειτουργεί σωστά, όπως η καρδιά δε λειτουργεί σωστά στους ανθρώπους που παθαίνουν έμφραγμα...". Και το παιδί μας, που εντάχθηκε στην συγκεκριμένη σχολή ποδοσφαίρου, βλέποντας κάποια διαφήμιση ή παρότρυνση γνωστών, μπορεί αδόκητα να εισπράξει όλη την συγκαλυμμένη ανικανότητα και ψυχική διαστροφή του τεχνικού που το ανέλαβε... και να χάσει το γέλιο του. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος γονιός, θα πρέπει να τρομάξει και να αποθαρρυνθεί στο να εκθέσει το παιδί του στα... νύχια ενός εγκληματικού τύπου και μάλιστα νύχτες χειμώνα σε χώρους γηπέδων που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Μέσα στα αποδυτήρια και εκεί που δεν τον βλέπει κανείς, φορώντας τον μανδύα του καλού προπονητή, ο "ψυχάκιας" και απαίδευτος παιδαγωγικά τεχνικός, μπορεί πράγματι να κάνει κακό στην ψυχή ενός ανήλικου. Δεν έχουν γίνει και λίγα, άλλωστε. Δεκάδες γονείς κατά καιρούς μού περιγράφουν σκηνικά, ανίκανων προπονητών που με τα λόγια και τις πράξεις τους, "ακρωτηρίασαν" το φυσικό πάθος των παιδιών για παιχνίδι και χαρά, κρίνοντάς τα ως "άχρηστα" και ως "ανάξια" να συμμετέχουν στην ομάδα! Ακομψα, σκληρά και χωρίς αιδώ, "πέταξαν" παιδιά από τις αγωνιστικές ομάδες στις "αθλητικές" χωρίς καν να εξηγήσουν το γιατί... Τα συγκεκριμένα παιδιά που επηρεάστηκαν από τους αναφερόμενους τεχνικούς, έκαναν πολύ χρόνο να "επιστρέψουν" και να ξαναμπούν στο παιχνίδι με τη βοήθεια άλλοτε των ίδιων των γονιών, άλλοτε των ειδικών αλλά και προπονητών "βράχων" που γνώρισαν μεταγενέστερα. Σαφέστατα, όλα τα παραπάνω ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ! Ελάχιστες φορές πληροφορηθήκαμε για προπονητές, που ασέλγησαν σε ανήλικα, και αργά ή γρήγορα συνελήφθηκαν και εκτέθηκαν δημόσια και ανεπανόρθωτα. Θα μου πείτε είχαν ήδη κάνει τη "ζημιά"... και η δικαίωση ήρθε όταν το κακό είχε γίνει. Αλλά και πάλι, το θέμα της επιλογής σχολής ποδοσφαίρου και προπονητή, βαραίνει αποκλειστικά τους γονείς, οι οποίοι καλό είναι να ψάχνουν όλες τις παραμέτρους. Οπως για παράδειγμα πόσο καλά γνωρίζουν τον συγκεκριμένο προπονητή, που και ποιες ώρες γίνονται οι προπονήσεις, αν έχει δημιουργήσει στο παρελθόν θέματα, αν επιτρέπεται η παρακολούθηση (να μη συγχέεται με την παρέμβαση σε τεχνικά θέματα) από τους γονείς και άλλα συναφή. Περιττό να αναφέρω ότι ΠΟΤΕ δεν πρέπει να υποτιμάται το ένστικτο των παιδιών. Ακόμη και το παραμικρό σχόλιο του μικρού σχετικά με την συμπεριφορά όλων προς αυτό, θα πρέπει να υπολογίζεται και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Κριτήριο καλής επιλογής είναι το παιδί στην ομάδα του να χαίρεται, να μαθαίνει, να διασκεδάζει και να αξιολογείται αξιοκρατικά. Αν η οποιαδήποτε λαθεμένη κρίση - έστω κατά τη γνώμη των γονιών-, επηρεάζει αμφίδρομα την οικογένεια του πιτσιρικά και μεταφέρεται ως στενοχώρια στο σπίτι, καλό είναι να υπάρχει συζήτηση και αν δεν βρεθεί ΑΜΕΣΑ λύση ο εκκολαπτόμενος ποδοσφαιριστής να απομακρύνεται τεχνηέντως από την πηγή που προκαλεί δυσαρέσκεια και προβληματισμό... Καλή αγωνιστική χρονιά σε όλους μας! Δώρα Ιωακειμίδου http://www.acadimies.gr/site/article.php?aid=6533&cid=19